Ayrılıq
PİA.AZ Ramiz Rövşənin "Ayrılıq" şeririn təqdim edir:
Yene bu şeherde üz-üze geldik,
Neyleyek, ayrıca şeherimiz yox.
Belke de, biz xoşbext ola bilerdik,
Belke de, xoşbextik, xeberimiz yox.
Aradan ne qeder il keçib gören, -
Tanıya bilmedim, meni bağışla.
Men ele bilirdim, sensiz ölerem,
Men sensiz ölmedim, meni bağışla!
"Ölmedim" deyirem, ne bilim axı, -
Belke de, men sensiz ölmüşem ele,
Qebirsiz-kefensiz ölmüşem ele.
Belke de, biz onda ayrılmasaydıq,
Ne men indikiydim, ne sen indiki, -
Ayrıldıq, şeytanı güldürdük onda;
Bu ilin, bu ayın, bu günündeki,
Ele bu küçenin bu tinindeki
meni de, seni de öldürdük onda.
...Sağımız-solumuz adamla dolu,
Qol-qola kişilə r, qadınlar keçir.
Özünden xebersiz, ömründe min yol
Özünü öldüren adamlar keçir.
Keçir öz qanına qaltan adamlar,
Bir de ki, qan hanı?
Qan axı yoxdu.
Hamı günahkardı dünyada, amma
Dünyada heç kesin günahı yoxdu.
Bizsiz yazılmışdı bu tale, bu baxt,
Sapanddan atılan bir cüt daşıq biz.
Belke bu dünyada on-on beş il yox,
Min il bundan qabaq ayrılmışıq biz.
Halal yolumuzu deyişib, nese
Çaşmışıq, bir özge yoldan getmişik.
Belke min il qabaq sehv düşüb nese,
Min illik bir sehve qurban getmişik.
Deyişib yerini belke qış, bahar,
Qarışıb dünyanın şeheri, kendi.
Belke öz bə tnində ögey analar
Ögey balaları gezdirir indi.
Ömrüm başdan-başa yalandı belke,
Taleyim başqaymış doğrudan ele.
O yoldan öten qız, anamdı belke,
Belke de, oğlumdu bu oğlan ele.
Bu yalan ömrümde
gören sen nesen?
Belke heç sevgilim deyilsen menim.
Anamsan, bacımsan, nenemsen, nesen? ! ..
Birce Allah bilir, neyimsen menim.
Bizi kim addadar bu ayrılıqdan,
Çatmaz dadımıza, ne yol, ne körpü.
Ölüsen, dirisen, her nesen, dayan!
Dayan, heç olmasa elində n öpüm...
Deyirsen: "Ölüyem, ölünü öpme.."
Elimin içinde, soyuyur elin.
Deyirsen: «Sen allah, elimi öpme,
Elimden, deyesə n, qan iyi gelir..»
pia.az