Rüzgar MÖVSÜM yazır
Vətən,
səndən küsmüşəm.
Danışmıram səninlə.
Bu qədər oğraşını
nə haqla böyütmüsən?
Səna inamım ölüb.
Sən xalqın mərdlərini
oğraş dəyirmanında
illərdir üyütmüsən.
Vətən,
səndən küsmüşəm.
Danışmıram səninlə.
Bu qədər alçağına
çörəklə su vermisən.
Oğraşları doydurub
gözəl nemətlərinlə,
şərəfli övladından
çörək əsirgəmisən.
Vətən,
səndən küsmüşəm.
Yaddaşın çox zəifdi.
Torpağına can verən
Şəhidi unutmusan.
Qorxaqları şad edib,
Qəhrəmanı unudub
Gör neçə satqın insan
fərari qudurtmusan.
Vətən,
küsmüşəm səndən!
Amma ki, nə vecinə
ömrümü sındırmısan?
Vətən,
Itil gözümdən!
Dağ çəkmisən sinəmə.
Ocağıma od vurub
Balamı yandırmısan!
pia.az